14 maart 1963
Op deze pagina vind je de nodige informatie over mijn achtergrond. Daarnaast is het altijd handig om ook onze belevenissen te volgen. Dat zal ongetwijfeld een beetje door elkaar heen lopen.
Geboren in Zwolle, opgegroeid in Epe (Veluwe). Gestudeerd aan de Hogere Hotelschool in Den Haag en daarna op meerdere plekken in het land gewoond en gewerkt. Vanaf 1999 geland in Balinge – Drenthe.
Actief deelnemen aan wedstrijdsport, jureren van allerlei nationale en internationale wedstrijden en sinds enige tijd het verzorgen van diverse cursussen zijn activiteiten die met veel plezier worden beoefend.
Sinds 1973 ben ik actief met IJslandse paarden. Datgene dat begon als een prettige vrijdagmiddag besteding groeide uit tot een grote liefhebberij, passie en uiteindelijk ook werk.
In diezelfde periode is waarschijnlijk ook mijn voorliefde voor honden ontstaan. Tot groot verdriet van mijn moeder, die niets van honden moest hebben en er ook bang voor was. Ook al was ze opgegroeid met honden van huis uit.
Gestart in Epe bij de familie Faber op de Fitjamýri-hoeve.
Iedere vrijdagmiddag, samen met jeugdvriend Arie Andries de Lint, rijles en vervolgens de stoep vegen. Al gauw kwam daar menig uurtje paardrijden bij, afmesten, enz. Toen de eerste wedstrijd zich aandiende in mei 1974 mocht een jeugdteam een vlaggenproef verzorgen op de internationale wedstrijd in Berg en Bos, georganiseerd door de familie Faber. Ik kan me nog herinneren dat mijn merrie (althans die ik mocht berijden) erg snel was. Net uit IJsland, schimmel, Grima, en razendsnel in draf en galop. De vlaggenproef was dan ook een enorm succes, dachten de toeschouwers. Ik vond het alleen maar erg hard gaan. Maar goed, de vlag heb ik vastgehouden, en uiteindelijk ben ik ook weer gestopt.
Vervolgens kwam een optreden tijdens de UTV en mijn eerste rij-jasje werd een feit. De IJslanders waren op één na laatste in de rij. Alleen de shetten mochten of konden als bezemwagen dienen. Die konden waarschijnlijk helemaal niet springen.
In 1975 volgde een eerste zilveren medaille in de jeugdtölt. Net een plaatsje achter Caroline van de Bunt.
Bovenstaande foto is van een zomerkamp, waarop een aantal oude bekenden staan wellicht : Marjolein Tiepen, Marius Mackenzie, Richard Driessen en Rob de Haan.
Onderstaande foto’s zijn van Dreyri, mijn eerste eigen IJslander. Gekregen van mijn ouders toen de familie Faber in 1976 naar Canada vertrok. Het laatste was wel even slikken, als je het merendeel van je vrije tijd daar op het erf doorbracht.
Ook zo’n plaatje uit de oude doos van een twee-tal mensen die wel een belangrijke rol hebben gespeeld in mijn IJslander-bestaan. De ene vroegtijdig vertrokken maar met enige regelmaat gesproken, de ander duikt nog steeds op. Wie het zijn, mag u raden.
In 1978, na het verlies van mijn eerste paard neemt bovenstaande heer toch wel een bizar en bijzonder besluit. Hij belt zo maar uit het niets mijn vader. Hij weet nog een super-paard te koop. De zaterdag erop gaan we kijken bij Klaas en Els. Twee paarden worden bezichtigd. Hrappur (wellicht ook geen onbekende) en Eldur. De laatste was de vooropgezette bedoeling. Het bleek een meer dan goede keuze en een meer dan goed advies.
Jong Nederland – 1979.
In dit jaar leer ik Mark Timmerman via de IJslandse paarden kennen. Twee knulletjes in de fantastische omstandigheid 2 zeer getalenteerde paarden te mogen rijden. Samen vormen wij al jaren Jong Nederland (een bijnaam voor een koppel dat al meer dan 25 jaar van IJslandse paarden geniet).
In 1986 deed ik sportjury-examen, toen onder leiding van Walter Feldmann jr. In 1987 kreeg ik mijn licentie van het NSIJP-bestuur. Een geheel nieuwe ervaring werd toegevoegd aan het plezier met IJslande paarden. In de tussenliggende jaren jureer ik veel op allerlei internationale toernooien in Duitsland en Nederland, met als hoogtepunt natuurlijk de Wereldkampioenschappen van 1993 in Spaarnwoude (NL).
Door ook nog een maatschappelijke carrière na te jagen, en een aantal onvoorziene omstandigheden wordt het tot 1999 redelijk rustig op het front. Vanaf dan timmeren Manuela en ik weer een beetje aan de weg. Deelnemen aan wedstrijden gebeurt op zeer geselecteerde schaal doordat onze werkzaamheden binnen de horeca weinig vrije weekenden toelaten. Natuurlijk is de gouden plak van Manuela met Saedis op de NK in T3 wel een mooi startpunt om mee verder te gaan.
In de tussentijd zijn we verhuisd naar Balinge, Drenthe. Een klein rustig dorpje onder de rook van Westerbork. En heerlijk wonen.
Vanaf die tijd nemen eigenlijk alle activiteiten weer toe. In 2002 worden er voor het eerst cursussen gegeven op het gebied van wedstrijdvoorbereiding in samenwerking met Stal frá Gaedingi in Harmelen.
Sinds 2004 ben ik werkzaam in de facilitaire dienstverlening van een gezondheidszorg-instelling. Dat geeft enige ruimte om ook door de week en in het weekeinde weer volop bezig te zijn met de paarden. Sinds 1 maart 2006 ben ik werkzaam als Teamleider Facilitaire Zaken voor de locaties Holdert, Oostermarke en Zuidermarke. Naast de nieuwe functie wordt er binnen het Facilitair bedrijf volop gereorganiseerd. Dit brengt enerzijds een uitdaging met zich mee, maar gelijktijdig vergt het ook een extra inspanning om zaken tot een goed einde te brengen.
Het wedstrijdseizoen 2006 heb ik eigenlijk gebruikt om jonge paarden ervaring op te laten doen. Soms met succes, zoals Fostri in de F3, die ik vervolgens thuis volledig kwijt raak. Rennen is leuk, maar niet als de controle mist. Dan maar even intensief aan de gang bij de juf. Inmiddels zitten alle knoppen weer op hun plaats 🙂
Hiernaast heb ik sinds jaren niet zoveel gejureerd. Xander Bikbergen, broer van Manuela, start het afgelopen jaar met het reizen naar wedstrijden om foto’s te maken van bijna alle activiteiten. Gelukkig omstandigheid dat wij de beschikking krijgen over meer dan goede foto’s.
Horse On Ice
In 2006 organiseren voor het eerst een ijswedstrijd in Haarlem, samen met Bert en Marieke & Hans en Yvonne. Wat een bijzondere tijd was dat.
In augustus 2006 beslissen om nogmaals een editie van HOI te organiseren. Inmiddels iets wijzer en een ruimer organisatie-team, en ditmaal op een overdekte baan.
Horses On Ice 2007 wordt een enorm succes, mede door de overkapping van de volledige ijsbaan. De dagen om het evenement en de dag zelf zijn echt een gekkenhuis. Ons draaiboek klopte prima, waar we niet echt bij stil hadden gestaan, was de media-aandacht. Dat was een bijzondere en leuke bijkomstigheid. De website van dit evenement bestaat inmiddels niet meer. Op een later moment zal ik nog eens aanvullende beelden zoeken en plaatsen.
Eind juni neem ik afscheid in Emmen, ik heb een nieuwe baan gevonden in Zwolle bij Zorgspectrum Het Zand. Een nieuwe uitdaging wacht.
In augustus kopen we een nieuw paard – Fáfnir. Het zal nog wel enig sleutelwerk geven voordat we deze zwarte makker gaan uitbrengen. Daar hebben we dan ook een hele winter voor. Voorjaar 2008 betekent Fáfnir testen op de eerste Indoor-wedstrijden. De start is bemoedigend. Goed paard maar nog steeds erg introvert, en daardoor enigszins onvoorspelbaar. Dit jaar wordt een combinatie van rijden en jureren. Iets dat ik eigenlijk al langere tijd graag wilde.
Een bijzonder moment in dit jaar is toch wel de Jan Pels Prijs 2009
Uit handen van dochter Jet Pels mocht Nanco de Jan Pels Prijs 2009 in ontvangst nemen. De Jan Pels Prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan iemand die zich verdienstelijk maakt voor de vereniging als vrijwilliger. Dubbel bijzonder omdat Nanco een aantal jaren geleden als bestuurslid door Jan Pels is gevraagd en ook samen met hem in het bestuur van het NSIJP heeft gezeten. Langs deze weg dank voor het vertrouwen en de waardering, ik ben er bijzonder content mee!
Het wedstrijdseizoen is voorbij gevlogen met veel activiteiten, een relatief lang seizoen ligt achter ons. Nu, in december, even tijd om thuis zaken op orde te stellen.
Inmiddels is 2009 bijna ten einde, en zijn er dit jaar 2 nieuwe paarden gekomen, en zijn er 2 ook vertrokken. Fóstri is verhuisd naar Duitsland, waar hij in Borbeck een nieuwe baas en familie heeft gevonden die helemaal weg van hem zijn. Muska is verhuisd naar het midden van Nederland. Bij ons op stal zijn Gandur von Borbeck en Vördis van Aldenghoor erbij gekomen. Aansprekende jonge paarden die nog even nodig hebben om goed te gaan presteren.
In 2010 start het wedstrijdseizoen vroeg in april, in Engeland bij Nick Foot waar we op uitnodiging van Smári Slater een beetje cursus geven en een wedstrijd jureren. Altijd een leuke start in een nieuw jaar. Bij toeval wordt Ásti verkocht naar Duitsland waar hij al een half jaar bij Séverine had gestaan, en waar een vriendin er helemaal gelukkig mee is. Wij starten verschillende wedstrijden met leuke resultaten, en genieten vele weekeinden op en rondom wedstrijdterreinen. Fylkir presteert ouderwets goed, Fáfnir en Vördis kunnen nu door ons beiden gereden worden, en Gandur is nog een veelbelovend project van Nanco.
Tijdens onze vakantie starten we met de voorbereidingen van Horses On Ice 2011. Natuurlijk lopen er al langer wat lijntjes, maar nu maken we wat vaart om zaken op de rit te krijgen. Het belooft in ieder geval een nieuwe uitdaging te worden met een nieuw concept.
Inmiddels is het wedstrijdseizoen van 2010 achter de rug. Leuke afsluiting was de Basselthof met Fylkir en Fáfnir. Beiden presteerden naar verwachting en goed. De camper staat in de winterstalling, thuis wordt nu de tuin aangepakt, en hebben we coniferen en boom laten vallen, iets dat we eigenlijk al veel eerder hadden moeten doen. Nu kun je vanuit de keuken weer heerlijk over het land en naar de paarden kijken. Gelijktijdig zijn we al bezig met de planning voor 2011. Natuurlijk slokt HOI behoorlijk wat tijd op omdat we nu toch echt met een nieuw concept gaan werken. Opnieuw spannend, maar erg uitdagend. Als dit slaagt, is er een nieuwe standaard voor ijswedstrijden geboren. Wij gaan er in ieder geval voor, en in de tussentijd heerlijk onze paarden rijden met een winter voor de boeg.
En nu zijn we in 2011 aangekomen. De winter hebben we gebruikt om al weer de 4e editie van Horses On Ice te organiseren. Het nieuwe concept met tribune en videowall zijn meer dan goed uitgepakt, en ook hebben we de eerste wedstrijden van het seizoen al weer achter ons. De tuin is zo goed als klaar, nieuwe boxen staan op hun plek en de verlichting moet nu nog worden afgemaakt. Ook zijn we al weer met Pasen in Verwood geweest met onwaarschijnlijk mooi weer en leuke prestaties. Binnenkort beginnen de wedstrijden in Nederland, zoals Meijel. Wij kijken er in ieder geval naar uit. En natuurlijk zijn we benieuwd hoe het Fylkir met zijn nieuwe eigenaar Séverine vergaat in het komende seizoen, evenals de prestaties van onze eigen paarden. Wordt vervolgd.
Inmiddels loopt augustus ten einde, zitten we midden in de feestvreugde van het Dorpsfeest dat 1 keer in de vijf jaar plaats vindt, en komen de laatste wedstrijden eraan. Dit jaar was uitermate succesvol met goede resultaten van alle paarden (o.a. op de NK) en een spectaculaire WK in Oostenrijk waar Fylkir uitgebracht werd voor Frankrijk.
En dan is 2012 voorbij gevlogen, roerig maar ook wel weer mooi jaar.
Eén van de dingen die me nog goed voor ogen staat, is het slechte weer tijdens de Edda Hestar Easter show. Veel wind en regen, maar wel leuk om er weer te zijn.
Over het jaar 2013 valt veel te vertellen, daar moet ik nog eens rustig voor gaan zitten om dat allemaal op te schrijven. Dan ga ik toch maar eens een poging doen.
Horses On Ice 2013 was nog groter en spectaculairder als de vorige edities, ditmaal natuurlijk ook een lustrum-editie. Het concept staat inmiddels en kan ook voor een volgende keer goed gebruikt worden.
Door het NSIJP zijn Manuela en ik gevraagd om tijdens de komende WK in Berlijn op te treden als chef d’équipe voor zowel fokkerij als sport. Een intensieve tijd staat voor de deur, waarmee we beginnen na de ijswedstrijd in Haarlem. Gelukkig is er door een werkgroep al veel voorwerk gedaan.
Het wedstrijdseizoen vliegt voorbij, waarbij er toch wel veel geregeld moet worden voor en rondom de WK. De selectieprocedure op zich is niet zo spannend en de kanshebbers komen uit een kleine duidelijke groep ruiters.
Op de NK vindt de presentatie plaats van de equipe en we zijn onderweg naar Berlijn. Uiteindelijk wordt het wel een enorme groep mensen die meegaan naar Duitsland.
De WK in Berlijn is hard werken, veel zaken zijn niet of slecht geregeld en dat vraagt iets van de teamleden.
Gelukkig brengen we wel weer een wereldkampioen mee naar huis, en zijn wij een hele berg aan ervaring rijker.
In april overlijdt mijn moeder vrij plotseling, gelukkig met een niet al te lang ziekbed. We hebben in ieder geval op goede wijze afscheid kunnen nemen en een stukje berusting viel wel op zijn plaats. Het was goed zo!
Dan volgen een aantal bizarre weken, de voorbereidingen voor Berlijn zijn volop in gang, gelijktijdig moeten we van alles regelen in Epe en willen we eigenlijk ook nog heel graag zelf een aantal wedstrijden rijden. Uiteindelijk is alles terecht gekomen, het nam alleen wel enige energie.
En dan natuurlijk ook maar duimen dat het appartement in Epe verkocht gaat worden.
Langzamerhand neemt 2014 ook alweer vorm aan. Na een meningsverschil met de Raad van Bestuur van mijn werk raak ik begin 2014 mijn baan kwijt, vervelend maar ook wel even tijd voor een adempauze en andere dingen. De eerste (Indoor-) wedstrijden zijn al achter de rug, en zijn we onderweg naar een mooi wedstrijdseizoen.
In het weekeinde van 4 mei heb ik wederom in Engeland mogen jureren bij Oakfield Farm, dit jaar zonder Smári, maar minstens zo geslaagd weekeinde als de voorgaande jaren.
Wel bijzonder overigens om mee te maken dat er op zaterdag een gaatje in de ovaalbaan wordt ontdekt dat uiteindelijk een enorme ondergrondse burcht blijkt te zijn. Er ontstaat een gat van zeker 5 vierkante meter. Uiteindelijk wordt alles gerepareerd en kan de wedstrijd de volgende dagen gewoon doorgaan.
In 2015 hebben we van alles gedaan, veel wedstrijden gereden en natuurlijk met een heel team naar de Wereldkampioenschappen in Herning DK geweest. Op een later moment zal ik daar nog eens verslag van doen.
Het jaar 2016 start met veel jureren, m.n. in het buitenland en de selectie voor de Youth Cup. Ons eigen wedstrijdseizoen start eigenlijk pas in juni. Daar gaan we dan maar van genieten ….. En inmiddels loopt het wedstrijdseizoen naar zijn einde, onderweg naar nog een leuke wedstrijd in Exloo, natuurlijk 40+ in Drunen en als afsluiting nog wedstrijd in Lingen.
De NK was natuurlijk genieten met als hoogtepunt de titel in de F2.
In 2016 sluiten we af met de sloop van onze schuur en starten de voorbereidingen voor de aanbouw van ons huis. Daar zijn we erg blij mee. Voor nu is het even behelpen maar dan komt er ook iets moois voor terug. Wij kijken uit naar het resultaat 🙂 Een overzicht van onze vorderingen vindt je straks op een separate pagina.
En dan vliegt de tijd in 2017. We starten met de verbouwing van onze schuur en huis en vliegen dan zo door het wedstrijdseizoen in. Wederom met jureren maar ook veel wedstrijden lekker rijden.
En dan is 2017 bijna ten einde. De verbouwing is wel achter de rug, en alles functioneert naar tevredenheid. De laatste loodjes moeten deze winter worden weggewerkt en dan kunnen we rustig de toekomst in. En dan is het tijd ook om even terug te kijken. De hele zomer en tweede helft van het jaar heb ik gewerkt op een front office en sinds half december weer werkzaam in de horeca, oude liefde roest niet, zal ik maar schrijven. Niet de droombaan die je je zou wensen, maar in ieder geval betaald werk en blij mee.
Terugkijkend op 2017 komt gelijk boven dat Fàfnir zijn tweede Nederlandse titel in de F2 pakt, nu in de jeugdklasse met Imre. .
En dan blijkt dat ik te lang niets aan mijn website (2020) heb gedaan, inmiddels is er op privé-gebied een en ander veranderd. Niet de leukste periode achter de rug, maar wel onderweg naar beter. Over mijn belevenissen van de tussenliggende jaren zal ik nog eens aanvullen. Sportief waren het best wel prima seizoenen.
Onderstaande foto is genomen in Lingen (BRD), met op de achtergrond het team van helpers bij de startboxen, met mijn vaste telgangmaatje Hendrik Wichert. Samen veel tijd geïnvesteerd in het goed laden en snel starten vanuit de startboxen. Dan is het leuk om de ontlading te zien als we goed uit de boxen komen.
